We zijn halverwege het jaar, een mooi moment om terug te blikken op mijn Nieuwjaarsspeech 2022. Temeer omdat ik begin juli 70 word. Dat getal, die leeftijd speelt een belangrijk rol in mijn speech.
In 2012 toen ik voluit in het werken voor Ruimte voor Helden stapte had ik het idee dat het rond mijn 70ste wel een beetje zou gaan aflopen. Dat ik vanaf dat moment zou gaan stoppen. Dat was mijn beeld van die leeftijd op dat moment.
Het schrijven van mijn speech 2022 kostte me meer moeite dan anders. Het was lastiger om vooruit te blikken. Er blokkeerde iets. De blik naar voren confronteerde me met mijn eindigheid; ik word tenslotte 70!
De dagelijkse praktijk wijst echter uit dat het werk niet afloopt maar naar me toekomt; ik heb volop werk en geniet daar voluit van.
Ik sloot mijn speech in januari af met de volgende zin: Je bent gericht op de toekomst, gaat volop door met waar je mee bezig bent met het besef van en aandacht voor eindigheid. Dat gaf me een nieuw perspectief, het stopt niet bij 70.
Toch zat me iets niet lekker, merkte ik in de eerste maanden van dit jaar. Het begrip eindigheid deed iets met me. Het voelde als een benauwend korset. Alsof ik nu al rekening zou moeten gaan houden met mijn sterfelijkheid en mijn levendigheid en de energie die ik in me voel niet meer mag leven.
Ik heb het begrip eindigheid vervangen door on-eindigheid. Het was een wonderlijke wending. Mijn energie ging weer stromen, ik voelde weer ruimte en vrijheid. Het klopte weer met mijn dagelijkse praktijk. Dit fysieke leven hier is weliswaar eindig maar ik heb nu contact met een levensstroom die verder gaat dan dit leven en dat is heerlijk.
Op 8 juli vier ik voluit dat ik 70 word.
