Hoeveel en welke plek neemt de Ziel in je leven?
Dat is wat we onderzochten in de eerste Werkplaats De Ziel.
We deden dit aan de hand van het Persoonlijk Geweten. Het Persoonlijk Geweten is een term uit het systemisch kijken. Het geeft weer dat we als mens als eerste bezig zijn om zelf te leven en te overleven. We willen plek hebben en erbij horen; in het gezin, in een team, in de wijk, bij het sporten.
Hoe hoort het?
Om erbij te horen, kijken we naar de ‘mores’ van het gezin, het team etc waartoe we behoren. Wat hoort hier wel en wat hoort hier niet. Daarop passen we ons gedrag aan. Daarin kunnen we heel ver gaan. Totdat we innerlijk stevig genoeg zijn om het risico te nemen om af te wijken van wat hoort en uitgestoten te worden als we ons niet aan de regels houden. Daarmee ons eigen pad te volgen. Gelukkig valt dat ‘uitstoten’ vaak heel erg mee als we de regels aan het oprekken of veranderen zijn. Er is meestal veel meer ruimte om ons eigen pad te volgen, dan we in eerste instantie denken cq voelen.
Het Persoonlijk Geweten gaat over plek innemen. Bestaansrecht hebben, nemen, krijgen. Hoeveel bestaansrecht en plek krijgt De Ziel bij jou? En als De Ziel zijn/haar plek moet delen met anderen, wie zijn die anderen dan?
Ziel, Lijf en Denken
Ziel, lijf en denken. Deze volgorde komt bij me op als ik denk aan ons menszijn. Eerst de ziel, de ‘begeestering’, de ‘bliss’, dat wat zin heeft en zin geeft. Tijdloos. Vormloos. Over langere tijd verspreid. Voor en na de menselijke incarnatie ergens aanwezig.
Lijf
Met de conceptie begint de start van het lijf, het begint te groeien, vorm te krijgen, ruimte in te nemen. Na de geboorte nemen we in eerste instantie via ons lijf waar: ruiken, proeven, voelen, kijken, horen. Woorden of cognitieve kaders en constructies zijn er nog niet. Vandaar dat we ons van die eerste jaren geen feitelijkheden herinneren. Wel kunnen geluiden, geuren, aanrakingen iets oproepen, waar we geen woorden voor hebben.
Denken
Met onze verdere ontwikkeling komt het denken op gang. We gaan de wereld om ons heen benoemen in woorden. Er komt een verschil tussen de directe beleving en het denken over en het verwoorden van die beleving. De ander komt in beeld als aparte eenheid. Via woorden die de innerlijke belevingen trachten te verwoorden maken we contact. Overbruggen we de afstand. Ver-vormen we de innerlijke beleving. Vragen en dwingen we de ander onze beleving te volgen. Of volgen we de beleving van de ander en zetten we onze eigen beleving – even – opzij.
Het denken ontwikkelt zich verder. We kennen steeds meer woorden. Kunnen steeds meer onze cognitieve capaciteit gebruiken om gedachten-sprongen te maken. Het denken maakt veel mogelijk. Associeren. Verhalen vertellen. Nadenken. Overdenken. Bedenken. Aandenken.
Observaties tijdens een aantal systemische oefeningen
Tijdens de Werkplaats speelden en observeerden we de Ziel, het Lijf en het Denken via een aantal (systemische) oefeningen. Ieder had weer andere ervaringen en een aantal zaken vielen op.
- In de aanloop naar deze Werkplaats liet het Lijf zich horen: mijn gebit speelde op, een ander kreeg migraine, iemand anders een week tevoren de griep, nog een verkoudheid die maar aanhield, weer een ander had net het besluit genomen om allerlei activiteiten te cancelen en om naar het lijf te gaan luisteren. Het kan allemaal toeval zijn. Wat mij betreft wel iets om op te merken en me af te vragen: ‘Wat hebben de Ziel en het Lijf met elkaar te doen?’
- Het lijf stond er in een aantal korte systemische oefeningen verkrampt of geïsoleerd bij.
- De Ziel kan een ijle, lichte, beweeglijke energie hebben. Als De Ziel verbonden is met het lijf wordt-ie stevig en gegrond, richtinggevend, toonaangevend;
- Ziel en Denken als samenwerkingspartners geeft veel ideeën, dromen, projecten.
- We waren getuigen van
- Een ontroerende her-ontmoeting met het Lijf.
- De Ziel, Het Lijf en het Denken als samenwerkingspartners die de persoon steunend volgen.
- De Ziel, Het Lijf en het Denken als gefragmenteerde eenheden: kijk maar, dit is het patroon. Neem het patroon, laat het tot je doordringen. Wie weet kan je er dan aan voorbij groeien.
Aha! De dans tussen Ziel, Lijf en Denken
Als mens zijn we geïncarneerd in de materie. Als we alleen aandacht aan onze Ziel besteden, gaan we ‘hemelen’. Dat is niet de bedoeling hier op Aarde. Het Denken helpt de Ziel: het geeft de Ziel woorden, ideeën, vormen, kaders, structuren. Samen kunnen ze prachtige bezielde concepten en projecten opleveren.
Het Lijf geeft grond en vorm aan deze bezielde concepten. Het zet ze om in materie. Iets wat je kunt beetpakken, zien, ruiken, horen. Dat start met aandacht voor je eigen lijf. Luisteren, voeden, rusten, trainen. Dan kan het Lijf aanpakken, beetpakken, doorzetten.
Nieuwsgierig naar jouw Ziel en de Ziel?
Inmiddels hebben we de drie Werkplaatsen De Ziel voltooid.
Wij zijn nog lang niet uitgekeken op de Ziel. Komende tijd genieten we na van de ervaringen in de Werkplaats De Ziel. We laten ontstaan op welke manier we hier een vervolg aan gaan geven.
Je kunt je opgeven voor de Nieuwsbrief als je ons en ons aanbod wilt volgen.
