Nieuwsgierig naar het energieveld* van de Zomerspeech 2020 kwamen Bruno, Marc en ik (Yvonne) op gepaste afstand bij elkaar. We gebruikten een speelse werkvorm om hier achter te komen. We liepen door onze werkruimtes en keken intuïtief welke voorwerpen ‘het veld in wilden en daarmee het veld wilden vormen’.
Muziek
Op de een of andere manier kwamen we alle drie bij een muziekinstrument uit.
Een grote ronde zelfgemaakte trom met paardenhuid en bergkristallen, een djembé (ooit gekregen voor ons huwelijk) en een Indiaanse fluit (gestemd op 432 Herz: ook wel de klank van het Universum genoemd). Staand in een ruime driehoek begonnen we zomaar wat te spelen.
De trom en de djembé zochten en vonden al vlot en met gemak een ritme met elkaar.
De fluit had haar eigen melodie, soms in zichzelf, niet hoorbaar in het imposante geluid van de trommels. Dan weer wel hoorbaar, wanneer de trommels zachter werden en leken te luisteren naar de fluittonen.
Mensheid en Moeder Aarde
De vraag die we ons stelden was: welke functie hebben de verschillende plekken: de trom, de djembé en de fluit, wie of wat vertegenwoordigen ze?
Dit kwam al luisterend, op:
De Trom: een ritmisch geluid van steeds 5 tellen in een maat (de overgang naar de 5e dimensie?). Zowel klinkend als een Basishartslag als een Oproep. Tijdloos. Altijd aanwezig. Moeder Aarde.
De Djembé: afwisselend zoekend naar de afstemming op het ritme van de Trom en een eigen ritme en melodie vindend. Individuele mensen en Mensheid in deze tijd. Reagerend en dan weer een eigen vorm vindend.
De Djembé en de Trom vonden elkaar heel soepel en organisch.
Wat hoorbaar en voelbaar werd was een klankensamenspel waarin Moeder Aarde en Mensheid harmoniëren en co-creëren vanuit ieders eigen Geluid.
Natuurlijk Ritme
De Fluit had haar eigen lied. Soms overstemd en soms hoorbaar als een Lokroep. Beelden van Indianen zittend op een berg. Hun lied spelend, of de mensenwereld haar nu hoort of niet. Als vanzelf deed de Regenpijp, die ook in het veld lag, mee met de Fluit. Het Geluid en Ritme van Eb en Vloed. Naadloze verbondenheid met het Natuurlijke Ritme. Een zijn met en opgaand in de Natuur. Symbool van de mogelijkheid van de Mens als Natuur – in ritme en zijn.
Zonder woorden
Veel woorden om dit met het hoofd te duiden hebben we niet meer uitgewisseld, we nemen het mee in ons lijf en komen over twee weken weer samen om te kijken wat er verder wil met Zomerspeech 2020. Wordt dus vervolgd.
Mocht je beelden of associaties hebben bij bovenstaande, dan horen we die graag!
Hier kun je meer vinden over de Zomerspeech 2020 en kun je je inschrijven.
*energieveld: alles bestaat uit energie, soms in vaste vorm, zoals een stoel, een tafel, een lichaam, een gezichtsuitdrukking. Veel energie is echter niet in vaste vorm aanwezig. Vaak wel voelbaar, bijvoorbeeld als je een ruimte binnenkomt en je weet gelijk dat het daar fijn is of juist dat je daar moet wegwezen; naast deze persoon wil je wel of juist niet zitten. De ene mens is handiger of bedrevener om deze niet-direct-zichtbare energie op te merken dan de ander. Terwijl we allemaal weten dat juist ook deze niet direct-zichtbare energie in een project, samenwerking of relatie een grote rol speelt.
Stilte, aandacht, werken met voorwerpen in de ruimte of muziek zoals hier ontstond, helpen om juist dat niet-direct-zichtbare vlot boven tafel te krijgen. Dat kan in woorden zijn of in een ervaring. Zowel leuk als zinvol om te doen en mee te nemen in de samenwerking, relatie of project.
Met groet Yvonne
