Even de tijd nemen om een collega te vragen mee te denken over een probleem waar je tegenaan loopt. Dat lukt vaak nog wel. In een overleg stil staan bij een kwestie waar je mee zit en waar je als groep ook mee te dealen hebt. Dat is vaak lastig vanwege de tijdsdruk die we ons opleggen. Dan parkeren we dat liever in bijvoorbeeld intervisie of organiseren we een teamtraining.
Een groeiend deel van mijn werk bestaat uit de begeleiding van intervisie. Georganiseerd tijd nemen om met elkaar problemen of successen te bespreken en daarvan leren en van daaruit verder te ontwikkelen.
De groepen bestaan veelal uit mensen met een bepaald vak. Mensen die hun persoonlijke vaardigheden willen ontwikkelen om daarmee beter hun vak te kunnen uitoefenen. Het kan ook zijn dat er na een teamtraject juist multidisciplinaire groepen ontstaan om de onderlinge samenwerking te verbeteren.
De vorm die intervisie kan aannemen is heel divers. In een recent traject met meerdere groepen, zie ik de diversiteit uitkristalliseren.
In de ene groep loopt het precies zoals ik me van tevoren had voorgesteld. De groep kan goed met elkaar overweg, de mensen zijn enthousiast en bereidwillig om aan elkaar bij te dragen. Mensen komen spontaan met een casus die ze willen inbrengen. Ik faciliteer het gesprek.
In een andere groep is er een meer afwachtende houding. Er is behoefte aan voorbereiding, structuur en aan verdieping van bepaalde thema’s zoals luisteren en communicatie. Er wordt naar mij gekeken om de leiding te nemen en kennis over te dragen. Ik voel me meer de trainer.
De volgende groep bestaat uit een mengeling van oude rotten en jonge medewerkers. De oude rotten hebben niet zoveel met structuur maar willen graag hun ervaring delen en oplossingen aandragen. Voor mij is dat in het begin lastig omdat ik dan iedere keer wil roepen, ‘nee geen oplossingen graag’. Laat de jongeren nou zelf hun eigen oplossing bedenken en kijk hoe je je vragen zo kan stellen dat ze daarin gestimuleerd worden om hun eigen oplossingen te bedenken. Ik laveer tussen streng zijn en loslaten.
In al die vormen gaat het uiteindelijk om uitgedaagd en gesteund te worden door collega’s om zelf oplossingen te ontdekken; dat is voor mij de kern van intervisie. De rol die ik daarin speel is daaraan dienstbaar.
