Afgelopen zondag heb ik ingetekend op de bijeenkomst Alle Tijd van de Wereld, een bijzondere ontmoeting die uitnodigt tot het beleven en delen van rust, ruimte en onverdeelde aandacht. De tijd die daarvoor geboden wordt is drie uur en die wil ik graag nemen. Georganiseerd door Bruno van den Elshout. Zie: http://www.photologix.nl/?project=alletijdvandewereld
Ik heb er al een tijdje naar uitgekeken, me een voorstelling gemaakt waar ik zou gaan liggen in onze chaisse longue en mezelf nieuwsgierig gemaakt naar wat ik kan beleven. Mijn bedoeling is om te luisteren met een open mind, vrij van oordelen.
Dat laatste, het niet oordelen, lukt me in het begin niet helemaal.
De link werkt niet. Eerst denk ik dat het aan mijn onkunde ligt en ben ik geïrriteerd naar mezelf. Daarna is er teleurstelling en boosheid dat ik waarop ik me verheugd heb niet aangeboden krijg.
En daarna pas komt het idee op: he Marc hoe zou het zijn als je zelf invulling geeft aan Alle Tijd van de Wereld. Dat ik niet iets krijg maar dat ik zelf iets neem. Neem ik de tijd als ik die niet krijg. Creëer ik zelf rust, ruimte en onverdeelde aandacht?
Ja, maar wel pas na een uur met wachten, onzekerheid en irritatie, teleurstelling, boosheid. En dan de vervulling van het nemen van rust en ruimte met het beluisteren van een vorige editie van Alle Tijd van de Wereld, waaraan ik een fijne middag en heel veel plezier beleef!
Dank je wel Bruno!
Met groet,
Marc
