Drie dagen met Bert Hellinger en 400 anderen, waaronder 100 Chinezen, in totaal zijn er 24 landen in de zaal. Bert Hellinger is 90 jaar, op zijn 65e jaar ontdekte hij de kracht en de werking van ‘familieopstellingen’.
Nu op zijn 90e leidt hij het seminar. Zijn vrouw is door een ernstig ski-ongeluk verhinderd.
Mijn eerste mening schiet door mijn hoofd: ‘zal hij het redden, kan hij dit seminar zonder zijn vrouw Sophie leiden, krijg ik waarvoor ik ben gekomen?’
Le petit Prince
We worden uitgenodigd met een spreuk uit le Petit Prince het seminar in te stappen:
Enkel met het hart kan men goed zien.
Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.
On ne voit bien qu’avec le coeur.
L’essentiel est invisible pour les yeux.
Hij is me bekend, deze spreuk, ik besluit deze spreuk echt in te nemen, zodat deze me kan helpen voorbij m’n eerste reflexmatige beperkende overtuigingen te laten gaan.
DAG 1 wat zien mijn ogen:
Simpele opstellingen met steeds hetzelfde patroon: de vraagsteller staat aan de ene kant en tegenover hem/haar wordt een representant opgesteld voor zijn/haar moeder.
Ze leggen allen, op uitnodiging van Hellinger, de weg af naar hun moeder: aarzelend, huilend, kruipend … Eindigend in een omhelzing.
De moeder wacht geduldig, met open armen, liefdevolle ogen.
‘De moeder wacht tot we haar achten’.
Dag 1 Wat ziet mijn hart?
Hellinger nodigt ons uit om naar het leven te lopen, dat wat leven is en voortbrengt, ongeacht wat er allemaal omheen is, ongeacht wat er allemaal ook is.
Ik kan denken aan de imperfectie van de moeder, van mijn moeder, van mezelf als moeder. De momenten van afwijzing, te veel scherpte, te veel aanwezigheid, te weinig aanwezigheid. In groter verband: pesten, geldzucht, oorlog, mijn eigen gewin.
Neem ik het leven, omarm ik het leven, leg ik mij te rusten bij mijn moeder … bij het leven.
DAG 2 wat zien mijn ogen:
Hellinger nodigt in opeenvolgende opstellingen ondernemers/leiders uit. Tegenover hen komt een representant voor de toekomst van het bedrijf te staan.
Het gaat snel: binnen minuten wordt de beweging zichtbaar, het gebrek aan beweging, de terugtrekkende beweging.
Hellinger: we zien het, er is geen toekomst voor dit bedrijf.
Hetzelfde gebeurt als hij achter elkaar meerdere koppels uitnodigt, Enthousiast springen de koppels hand in hand het podium op. Hellinger zet ze tegen over elkaar. De een na de ander loopt beduusd het podium af. Geen toekomst, zegt Hellinger.
Of hij zegt: dit is drama, dit is theater, ga maar weer.
Hij lijkt medogenloos, autoritair, de patriarch.
Tussendoor vraagt Hellinger aan de zaal:
Hoe is ‘t met jullie? Hoe is ‘t om dit te zien?
Dag 2 Wat ziet mijn hart?
De woorden ‘dit is theater, dit is drama, ga maar’ werken door in mijn lichaam. Alsof al dat wat overtollig is, afgesneden wordt. Het is afstand doen van ballast. En dat wat geen toekomst heeft recht in de ogen kijken en te erkennen: dit is dood.
Het is de korte rechte weg naar het leven.
Onverwachts geeft het me levensenergie, vitaliteit, kracht, focus op dat wat in mij wil leven en levenskracht heeft.
DAG 3 wat zien mijn ogen:
Vandaag is de dag van het ‘nieuwe opstellen’. Zonder de vraag van de vraagsteller te weten worden hij en een aantal representanten opgesteld. Ze bewegen. Af en toe geeft Hellinger een korte instructie.
Ik snap er niets van …
wie is wat …
waar gaat dit over …
Er is geen theater, er is geen drama.
De figuren bewegen vanuit iets wat niet met de ogen te zien is.
Dag 3 Wat ziet mijn hart?
Mijn hart lijkt nog wat tijd nodig te hebben, de neiging om te willen duiden, te begrijpen in woorden, concrete gebeurtenissen en thema’s, sluimert.
Wat ik voel is dat er een nieuwe weg geopend is: een weg die begint met het omarmen van de moeder – het leven – de creerende levenskracht.
Deze wordt gesteund door de ‘vaderkracht’: dat wat geen leven in zich heeft wordt erkend als levenloos, dood. Dat wat als drama en theater als ballast om ons heen hangt, wordt afgesneden.
Ogenschijnlijk medogenloos, in werkelijkheid het leven steunend.
En dan … dan hoef je allleen maar te wachten, te kijken, de innerlijke beweging te volgen.
Dan ontvouwt zich van nature dat wat wil leven.
Dank je Bert Hellinger, je ziet met 90 jaar verder dan een zaal van 400 verschillende mensen kunnen zien en je weet de holding space te creëren.
Samen met je team. Maar jij bent voor mij de essentiële, dragende, ziende kracht.
harte groet
Yvonne Versteeg
