Recent organiseerden Yvonne Versteeg en Bruno van den Elshout de tweedaagse ‘Systemisch kijken naar Geld’.
Ik nam deel en was faciliterend met koffie, thee en lunch. Een van de vragen die Yvonne en Bruno vooraf formuleerden was: ‘Wat doet geld met een relatie en de uitwisseling in de relatie, privé en zakelijk?’
Op de eerste dag deden we een oefening waarin ik terug stapte in de tijd met de zin: ‘geld is voor mij ………’. Daarbij koos ik ervoor om terug te stappen in de vrouwenlijn. Terug naar de plek van mijn moeder, mijn oma, de moeder van mijn oma, enzovoort. Totaal 7 generaties terug. Bij mijzelf komt op: geld is verwarrend, onzichtbaar en nodig. Bij mijn moeder: ruzie, altijd ruzie, onbelangrijk, een vloek. Bij mijn oma: iets wat ik niet zelf mag hebben, geld is van mijn man, geld is een gevangenis. Bij de oma van mijn oma: geld is een bron, hardwerken, opgraven.
Mijn oma was creatief, volgens mijn moeder had ze kunstacademie gedaan. Ze trouwde met mijn opa, een welgestelde handelaar in manufacturen. Ze kreeg vijf dochters, had een kindermeisje voor de kinderen en een huishoudster voor het huishouden. Ze hoefde thuis in het huishouden eigenlijk niets te doen, ze mocht niet werken en kon haar creativiteit niet kwijt. Gevangen in haar systeem werd ze ‘geestesziek’ en lag veel op bed. Gevangen in te veel geld en in het patriarchale systeem.
Bij de afronding van de tweedaagse deelde Bruno New Horizons ansichtkaarten uit met daarbij de uitnodiging om een kaart aan iemand te schrijven met je belangrijkste ervaring of inzicht. Ik schreef een kaart vanuit de 6e plek, de oma van mijn oma. Een lief bericht aan haar kleindochter.
‘Lieve Marie,
Je bent niet alleen. Niet alleen in het scheepje in de grote zee. Niet alleen in jouw vrouw zijn met je creatieve vermogen in die zee van materiele welvaart. Ga varen, ga bewegen, neem het roer en kies jouw eigen koers in jouw eigen leven. Wees dis-loyaal aan jouw en het systeem en laat je niet gek maken!
Liefs, je oma!’
