Natuurdagen: waarom?
Sinds november 2018 heb ik elke maand een Natuurdag met mezelf. Geboren uit de wens om een boshuisje te hebben. Dat boshuisje kwam er maar niet; geen tijd, geen geld en geen leuk huisje te vinden. Mijn ervaring was inmiddels dat dit soort redenen eigenlijk niet de echte redenen zijn als een wens niet uitkomt. Dus nam ik de tijd om opnieuw te kijken en te onderzoeken wat het boshuisje me wilde zeggen. De boodschap, de onderstroom, van het boshuisje was: ‘Neem tijd om alleen in de natuur te zijn’.
Zo gezegd zo gedaan. Elke maand een Natuurdag in mijn agenda.
Ik schreef er bij de start het volgende over:
“Die dagen gebruik ik om alleen op pad te gaan, met de trein naar een plek om te wandelen, te mijmeren, wat op te schrijven. Ook al heb ik ook stemmen in mijn hoofd: ‘Wat ga je dan doen? Welke zin heeft dit? Wat gaat je dit opleveren?’ Ik weet het nog niet. Of beter gezegd, ik weet het ergens wel, maar dat heeft – nog – geen woorden. Ik weet niet hoe ik dit via de ratio aan mezelf en aan jou moet vertellen. Ik weet wel dat ik het gewoon maar heb te volgen. Tijd maken en nemen voor wat mijn onderstroom me te vertellen heeft. Ik houd jullie op de hoogte!”
Nu, bijna een jaar later is het de tijd om hier over te delen.
Natuurdagen: feitelijk
In deze 10 maanden heb ik 8 keer gewandeld, waarvan 6 keer alleen. Variërend van 4 tot 24 km. Prachtige routes over de Veluwe-Posbank, van Katwijk door de duinen weer naar huis, een Smokkelroute op de grens met België, van Driebergen naar Maarn, van Bunnik naar Bilthoven en ‘gewoon’ door – groen – Den Haag. Een keer wilde ik de grens over naar Duitsland en belandde ik in een heel klein – armetierig – bosje. Een andere keer had ik het zo naar mijn zin in de trein, dat ik niet in het bosgebied belandde dat ik voor ogen had, maar in Park Sonsbeek in Arnhem. Het was eigenlijk altijd lekker loopweer.
Belangrijke feitelijke inzichten: dwalen is leuk, maar op gezette tijden is focus en koppie erbij wel belangrijk, om – van te voren – een mooie route uit te kiezen en daar dan ook daadwerkelijk naar toe te gaan. Ook zijn goede schoenen en goede loopsokken een must! Drie teennagels zijn gesneuveld door een wandeling met gewone sokken in 10 jaar oude schoenen.
Natuurdagen: de natuur
Wat geeft natuur? We kennen allemaal wel de ervaring dat als je hoofd vol zit en je maakt een wandeling in het bos of langs de zee, dat na verloop van tijd het ruimer en lichter wordt.
Hoe werkt dat? Ik kan het niet feitelijk of wetenschappelijk uitleggen. Alleen vanuit mijn ervaring en beleving. Tijdens alle wandelingen was er in het begin een bijna gelukzalig gevoel, een combinatie van genieten van de stilte en alleen op pad zijn, de ruimte voor mij alleen hebben, met de schoonheid van de bomen, struiken, water, zand, bosjes. Mijn ogen, neus, huid, oren slurpten alles op als een voedende gezonde nectar. Wellicht was het opslurpen veel intenser omdat ik zo bewust voor de natuurdag had gekozen, intenser dan tijdens een ‘gewone’ wandeling tussendoor.
Daarnaast lijkt de natuur ook iets actiefs te doen met het opnemen van alle overtollige energie in en rond mij. Alsof dat overtollige opgelost, opgenomen en afgevoerd wordt. Onmerkbaar. Ikzelf hoef er niets voor te doen, het wordt voor mij gedaan. Voor de natuur is die energie gewoon energie, zonder positieve of negatieve lading. Energie die ze – de natuur – opneemt als natuurlijk proces, zonder te hoeven werken.
De natuur oordeelt niet. Niet over hoe ik erbij loop, hoe ik ben, of ik nu blij, boos, bang of bedroefd ben. De bomen, water, grond, lucht zijn er gewoon zoals ze er zijn. En morgen zijn ze er ook, en overmorgen ook. En dat nodigt mij ook uit om er gewoon te zijn.
Natuurdagen: de onderstroom
Kan ik woorden geven aan wat de Natuurdagen me tot nu toe gebracht hebben? Ergens wist ik dat het belangrijk was om dit te gaan doen. Weet ik überhaupt al waarom dat was?
Ja, eigenlijk wel.
De kern is: ‘ik mag echt tijd nemen om met mezelf te zijn, zonder actielijst, zonder doel, zonder redenen, zonder er voor iemand anders te hoeven zijn’.
Waarom is dat anders dan andere dingen die ik ‘voor mezelf doe’, zoals een workshop volgen, of met vrienden of familie samen zijn.
Misschien omdat deze natuurdagen zo ‘doelloos’ zijn en dat ze niemand anders dienen dan mijzelf. Daardoor dringt helemaal – lijfelijk – door: ik mag echt tijd nemen met mezelf en voor mezelf. Het geeft misschien wel een diep eigen gevoel van bestaansrecht, zonder dat er iets hoeft, zonder dat ik iets hoef van mezelf, naar mezelf of naar anderen.
Het is de tegenstelling van de vraag ‘wat hebben de Natuurdagen gebracht?’
Ze hoeven niks te brengen, daarmee wordt onderstreept: ik hoef niets te brengen.
Het is al goed.
Ik herinner me levendig, het was op de wandeling in februari ’19 van Katwijk naar Den Haag, waar ik met die gewone sokken in oude wandelschoenen liep door prachtig duingebied, en ik mezelf de vraag stelde, ‘Yvonne wat is voor de komende jaren de bedoeling, wat heb je te doen?’. En als verrassend antwoord kwam: ‘je hoeft je alleen maar bezig te houden met je eigen verdere persoonlijke bewustzijnsontwikkeling. De rest volgt vanzelf.’ Naast vreugde kwam gelijk de vraag op. ‘Ja maar, wat draag ik dan bij aan de wereld?’ Het bleef stil.
Het is nu ruim een half jaar later. En misschien heb ik zolang nodig gehad om dit antwoord tot me door te laten dringen en is het nog steeds aan het doordringen.
Wat betekent het om mijn eigen bewustzijnsontwikkeling als vertrekpunt te nemen?
Wat doe ik dan wel en wat laat ik dan? Draag ik dan genoeg bij aan de wereld?
Net zoals mijn drie teennagels, die sinds die wandeling nu bijna helemaal hersteld en vernieuwd zijn, is mijn vertrekpunt vernieuwd.
Ik heb het opgeschreven in mijn zomerspeech:
In alle vrijheid volledig bezig zijn met mijn verdere persoonlijke ontwikkeling;
Verder uitbreiden van mijn bewustzijnsveld
Volgen van dat wat me vreugde geeft.
Betekent dat dat ik alleen op een berg ga zitten, en lekker bezig ga zijn met mijn bewustzijnsontwikkeling?
Nee!
Met de erkenning van dit vertrekpunt, is er ontspanning en juist een voller staan in de wereld.
En mijn verdere bewustzijnsontwikkeling kan voor een groot deel alleen maar in de wereld gebeuren. Want daar gebeurt het! Daar is de ultieme beoefening en test of ik liefdevol, standvastig, eerlijk, respectvol naar mezelf en de ander kan zijn en blijven. Of ik met steeds meer aandacht voor een steeds groter veld liefdevol aanwezig kan zijn en blijven. Want dat is voor mij de kern van mijn verdere persoonlijke ontwikkeling.
Natuurdagen in de nabije toekomst?
Hebben deze natuurdagen hun bestemming bereikt voor mij? Ik weet het nog niet. Ze staan nog in mijn agenda. Ik ga kijken wat er gaat gebeuren.
Wat in ieder geval wel helder is, is dat ik het heel fijn vind om in de natuur te zijn. Zowel wandelend met Marc in de afgelopen vakantie in Engeland/Schotland. Als ook met groepen, zoals voor de zomervakantie met de Vernieuwers.
Het smaakt naar meer en heeft ook al een concrete vorm gekregen in ons nieuwe aanbod:
Natuurdagen – de natuur als bron en spiegel
Vier dagen op stap in de natuur, met jezelf in een groep. Steeds in een ander gebied en met een ander thema. Een keer in de twee maanden.
De eerste serie is inmiddels gestart.
Met harte groet
Yvonne
